-
1 wymierzyć
глаг.• вымерить• замерить• измерить• измерять• мерить• отмеривать• причинить• смерить* * *wymierz|yć\wymierzyćony сов. 1. измерить, обмерить;\wymierzyć pole обмерить поле;
2. отмерить;\wymierzyć odległość отмерить расстояние;
3. do kogo-czego прицелиться в кого, что;\wymierzyć do kogoś z pistoletu направить дуло пистолета на кого-л.; 4. нанести (удар etc.);\wymierzyć
policzek дать пощёчину;● \wymierzyć karę komuś наказать кого-л.;\wymierzyć komuś podatek, grzywnę обложить налогом кого-л., наложить штраф на кого-л.+3. wycelować
* * *wymierzony сов.1) изме́рить, обме́ритьwymierzyć pole — обме́рить по́ле
2) отме́ритьwymierzyć odległość — отме́рить расстоя́ние
3) do kogo-czego прице́литься в кого, чтоwymierzyć do kogoś z pistoletu — напра́вить ду́ло пистоле́та на кого́-л.
4) нанести́ (удар и т. п.)•- wymierzyć komuś podatek
- grzywnęSyn:wycelować 3) -
2 policzek
-
3 Ohrfeige
Ohrfeige f policzek;eine Ohrfeige verpassen wymierzyć pf policzek
См. также в других словарях:
wymierzyć — dk VIb, wymierzyćrzę, wymierzyćrzysz, wymierzyćmierz, wymierzyćrzył, wymierzyćrzony wymierzać ndk I, wymierzyćam, wymierzyćasz, wymierzyćają, wymierzyćaj, wymierzyćał, wymierzyćany 1. «zmierzyć coś dokładnie; dokonać pomiarów» Wymierzyć długość,… … Słownik języka polskiego
wymierzyć — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}mierzyć I {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}wymierzyć II {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}wymierzać {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
policzek — m III, D. policzekczka, N. policzekczkiem; lm M. policzekczki 1. «jedna z dwu bocznych miękkich części twarzy, fałd skórno mięśniowy osłaniający z boków jamę ustną» Blade, zapadnięte policzki. Zarumienione policzki. Rumieniec oblał policzki. Łzy… … Słownik języka polskiego
spoliczkować — dk IV, spoliczkowaćkuję, spoliczkowaćkujesz, spoliczkowaćkuj, spoliczkowaćował, spoliczkowaćowany «uderzyć w twarz, w policzek, wymierzyć policzek, znieważyć policzkowaniem» Zwymyślał go i spoliczkował … Słownik języka polskiego
cięcie — n I; lm D. cięć 1. rzecz. od ciąć. przen. «zmniejszenie sum przeznaczanych na jakieś cele, przyznawanych dotacji, świadczeń itp.» Cięcia w budżecie a. cięcia budżetowe. 2. «cios, uderzenie ostrym, tnącym narzędziem; sposób uderzania bronią… … Słownik języka polskiego
ciężki — ciężkiżcy, ciężkiższy 1. «mający duży ciężar, dużo ważący; dający się z trudem dźwigać» Ciężki kamień, bagaż, pakunek, plecak. Ciężka zbroja. Ciężki wóz z węglem. Jesteś cięższa niż ja. ∆ Ciężki bombowiec «bombowiec przystosowany do zabierania… … Słownik języka polskiego
siarczysty — siarczystyyści, siarczystytszy 1. «pełen temperamentu, raźny, żwawy, dziarski, krewki; będący wyrazem, objawem takiego charakteru, usposobienia» Siarczysty młodzian. Siarczysty marsz, mazur, oberek. 2. «mocny, silny, tęgi, zamaszysty» Siarczysty… … Słownik języka polskiego
wepchnąć — dk Va, wepchnąćpchnę, wepchnąćchniesz, wepchnąćchnij, wepchnąćpchnął, wepchnąćpchnęła, wepchnąćpchnęli, wepchnąćpchnięty, wepchnąćpchnąwszy rzad. wepchać dk I, wepchnąćpcham, wepchnąćpchasz, wepchnąćpchają, wepchnąćpchaj, wepchnąćpchał,… … Słownik języka polskiego
